Türkçede ortak kök diye tabir edilen, hem isim hem de fiil olarak kullanılabilme özelliğine sahip bazı kökler bulunmaktadır. Bu köklerin iki anlamı arasında anlam ilgisi varsa, bunlar ortak kök olarak adlandırılırlar. Öncelikle “kök” kavramını açıklayalım: Bir kelimenin, anlamlı en küçük parçasına kök denir. Kökler, mutlaka kelimenin cümlede kullanıldığı anlamla bağlantılı olmalıdır. Bu konuda ayrıntılı bilgiyi “Kök nedir?” başlıklı yazımızdan alabilirsiniz.

Bir kök, eğer “-mek / -mak” eki alabiliyorsa buna fiil kökü, bu eki aldığında anlamsız oluyorsa bunlara da isim kökü denilmektedir. Bununla birlikte bazı kökler “-mek / -mak” yapım eki alsa da almasa da anlamlı olabilir. Yani hem isim hem de fiil olarak kullanılabilirler. Örneğin “barış” kelimesi. İsim olarak da fiil olarak da anlamlıdır. Dahası iki anlamı da birbirine çok yakındır. İşte bu köklerin isim ve fiil şekillerinin anlamı eğer birbirine çok yakınsa veya en azından ciddi bir anlam bağı varsa bunlara “ortak kök” denilmektedir.

Anlamları değişmeden hem isim hem fiil olabilen kökler “ortak” kök olarak adlandırılmaktadır. Bu tanımı örnekler üzerinde daha iyi anlayabilirsiniz: “Boya” kelimesini görünce “boya” ve “boya-“ kökleri aklımıza gelir. Bu iki kelimenin de anlamı ortaktır, ikisi de boya ile ilgilidir. O hâlde bu kökler ortak köktür. Veya “güven” kelimesi, hem isim hem fiil şekliyle kullanılabilir ve anlamları birbirine çok yakındır.

Bir cümlede kullanılan çekimli fiil ile fiilimsinin arasındaki farkı bulmak bazen zor olabiliyor. Aslında kip eklerini, fiil çekimini ve fiilimsi eklerini iyi bilen bir kişi için belki de anlatacaklarımız çok basit gelebilir. Fakat cümlelerde sıklıkla karıştırılan bu konunun püf noktaları hakkında açıklamalar yapmaya çalışacağım.

Çekimli fiilin ne olduğunu, cümlede fiilimsinin nasıl bulunacağını daha önce yazılarımızda anlatmıştık. Bu yazılara öncelikle bir göz atmanız, konuyu daha iyi kavramanızı sağlayabilir. Her zaman söylenen şu kuralı da hatırlatarak konu anlatımına başlıyoruz: Fiilimsiler de çekimli fiiller de fiil kök ve gövdelerine aldıkları eklerle oluşur. Fakat fiilimsiler cümlelerde isim, sıfat veya zarf görevinde kullanılırken; çekimli fiiller cümlede yine fiil olarak (yüklem) görev alırlar.

Bir çekimli fiil için “fiil + kip + şahıs” üçlüsünün bulunması şarttır. Ve bu üçlü bir aradayken bir yargı bildirir ve cümlede yüklem görevi üstlenir. Örneğin “oku-yor-sun” kelimesinde “oku-” fiil kökü bir adet kip eki (-yor) ve bir tane de şahıs eki (-sun) almıştır. Ve bu kelime zaman ve yargı bildiren bir yüklemdir. Demek ki çekimli fiiller mutlaka kip eki alırlar ve her zaman bir yargı bildirirler. Fakat fiilimsiler kesinlikle kip eki alamazlar, ayrıca yargı bildirmezler.

Fiil çekiminde, “fiil + kip + şahıs” kuralı hareket noktamızdır. Peki bu kuraldaki kip nedir? Aslında buradaki kip, fiile zaman, haber, durum, tasarlama, bildirme veya dilek anlamı kazandırmaya yarayan bir ektir. Yani fiilin geçici olarak bir anlam yüklenmesini kipler sağlar. Bu kipler sayesinde fiilin hangi zamanda yapıldığını, eylemi gerçekleştirecek kişinin niyetini anlamak mümkündür.

Türkçede çekimli fiiller genellikle cümlede yüklem olarak görev alırlar. Yüklemler ise cümlede gerçekleşen işin ne zaman yapıldığını veya çeşitli anlam özelliklerini belirler. O hâlde nasıl ki İngilizcede “simple past tense” gibi bir zaman varsa, Türkçedeki de “geçmiş zaman” cümlelerini oluşturan işte bu kip ekleridir. Örneğin “Amerika’da Irma Kasırgası çok büyük yıkımlara neden olmuş.” cümlesinin yüklemi olan “olmuş” çekimli fiilinde, “-muş” kip eki kullanılmıştır. Bu kip eki, olayın geçmiş zamanda kaldığını ve başka birinden duyulduğunu ifade etmektedir.

Kip ekleri, eklendikleri fiile göre ses uyumuna girerler. Mesela görülen geçmiş zaman eki olan “-di“, geldiği kelimenin ses yapısına göre “-dı, -di, -du, -dü, -tı, -ti, -tu, -tü” şekline dönüşebilir. Bu eklerden yalnızca şimdiki zaman “-yor” ekinin başka bir şekli yoktur. Bunun için bu ek ünlü uyumlarını bozar. Ayrıca tüm kip ekleri, yeni bir kelime oluşturmadığından çekim eki olarak kabul edilir.

Türkçede sözcüğün anlamı konusunda kelimelerin somut ve soyut anlamlı olma özellikleri bulunmaktadır. Genellikle isimler için bu özellikler ön plana çıkmış olmakla birlikte, fiillerin veya sıfatların da somut ya da soyut olabildikleri görülmektedir. Sınavlarda karşımıza çıkan bu konuyu öğrenmek, konu anlatımımız sayesinde beş dakikanızı almayacaktır.

Yukarıdaki görselde de gördüğünüz üzere, bu konu aslında beş duyu organımızla ilgilidir. Beş duyumuz; görme, işitme, koklama, tatme ve dokunmadır. Bu duyularımızın en az biriyle algılayabildiğimiz herhangi bir canlı, varlık, eşya veya nesne “somut” anlamlıdır. Örneğin bilgisayar; görülür, dokunulur veya sesi işitilebilir. O hâlde bu somut bir kelimedir. Bunun tam tersi olan ve beş duyumuzun en az biriyle algılayamadığımız kavram veya eylemler de “soyut” olarak tanımlanır. Mesela sevgi; görülemez, tadılamaz, duyulamaz…

Bu şekilde konuyu özetledikten sonra, somut ve soyut anlamlı kelimeler hakkında hazırladığımız örnekli konu anlatımlarına aşağıdaki bağlantılardan göz atabilirsiniz.