“Deneme” nedir? Bir kişinin, herhangi konuda duygu, düşünce ve amellerini samimi bir üslupla yazdığı yazılara “Deneme” denir. Deneme yazıları, yazarın yaşadığı olayların ve düşüncelerin iz düşümüdür. Bu yazıların merkezinde yazarın kendisi duruyor ve yazıların çoğu yazarın kendi kendine verdiği, “ben ne yapıyorum, nasıl yapıyorum, neçin yapmalıyım” gibi soruların cevabı olarak yazılır. “Bu yazılar yazarın kendi kendisiyle konuşma havası içinde yazdığı yazılardır”. “Deneme” yazıları sosyal-siyasi konulardan daha çok kişisel konulardan, iç hesaplaşmalarından bahis eder. Bu yazılar önceden planlanarak yazılmaz.
Deneme edebiyatı daha çok felsefi karakter taşısa da, felsefi terimleri nadiren kullanır. Denemeler konuşma dilinde yazılır, daha doğru ifadeyle: denemeler, günlük konuşma dilini düşünce diline çevirerek yazıya dökmektir. Usta Maarifin yazılarının “Denemeler” türünde yazılmış kitaplarla ortak ve farklı yanları nelerdir? Denemeler ismi verilen yazı türünün tüm özellikleri Maarifin yazılarında bulunmaktadır. Yani, o da kesin hükümler vermeden, samimi bir şekilde düşüncelerini yazıya dökmüştür. Onun da yazıları ne romandır, ne destandır, ne hikâye…
Arkadaşlar ben de ders notumu paylaşmak istiyorum:
Denemelerde konular şahsî bir anlayışla işlenir; çeşitli yazarların aynı konudaki değişik fikir, zevk ve inanışlarını vermeleri bakımından önemlidirler.
Batı edebiyatında en büyük deneme yazarı, bu türün kurucusu olarak kabul edilen Fransız Montaigne (1533-1592)’dir.
Türk edebiyatında deneme, Tanzimat sonrası edebiyatında ve özellikle Servet-i Fünûn döneminde görülür.
Deneme önceleri “Musahabe”, “Tecrübe-i Kalemiyye” gibi isimler altında görüldü.
Sanat ve fikir hayatımızda denemenin Cumhuriyet’ten sonra önemli gelişme gösteren günümüz fikir ve edebiyat hayatında da önemli yeri vardır.
“Deneme” nedir? Bir kişinin, herhangi konuda duygu, düşünce ve amellerini samimi bir üslupla yazdığı yazılara “Deneme” denir. Deneme yazıları, yazarın yaşadığı olayların ve düşüncelerin iz düşümüdür. Bu yazıların merkezinde yazarın kendisi duruyor ve yazıların çoğu yazarın kendi kendine verdiği, “ben ne yapıyorum, nasıl yapıyorum, neçin yapmalıyım” gibi soruların cevabı olarak yazılır. “Bu yazılar yazarın kendi kendisiyle konuşma havası içinde yazdığı yazılardır”. “Deneme” yazıları sosyal-siyasi konulardan daha çok kişisel konulardan, iç hesaplaşmalarından bahis eder. Bu yazılar önceden planlanarak yazılmaz.
Deneme edebiyatı daha çok felsefi karakter taşısa da, felsefi terimleri nadiren kullanır. Denemeler konuşma dilinde yazılır, daha doğru ifadeyle: denemeler, günlük konuşma dilini düşünce diline çevirerek yazıya dökmektir. Usta Maarifin yazılarının “Denemeler” türünde yazılmış kitaplarla ortak ve farklı yanları nelerdir? Denemeler ismi verilen yazı türünün tüm özellikleri Maarifin yazılarında bulunmaktadır. Yani, o da kesin hükümler vermeden, samimi bir şekilde düşüncelerini yazıya dökmüştür. Onun da yazıları ne romandır, ne destandır, ne hikâye…
Arkadaşlar ben de ders notumu paylaşmak istiyorum:
Denemelerde konular şahsî bir anlayışla işlenir; çeşitli yazarların aynı konudaki değişik fikir, zevk ve inanışlarını vermeleri bakımından önemlidirler.
Batı edebiyatında en büyük deneme yazarı, bu türün kurucusu olarak kabul edilen Fransız Montaigne (1533-1592)’dir.
Türk edebiyatında deneme, Tanzimat sonrası edebiyatında ve özellikle Servet-i Fünûn döneminde görülür.
Deneme önceleri “Musahabe”, “Tecrübe-i Kalemiyye” gibi isimler altında görüldü.
Sanat ve fikir hayatımızda denemenin Cumhuriyet’ten sonra önemli gelişme gösteren günümüz fikir ve edebiyat hayatında da önemli yeri vardır.