Şair Yûsuf ile Mahmüd al-Kâşğarî aynı devir ve çevrenin yetiştirdiği Türk aydınlarının temsilcisi olup eserlerini birbirinden uzakta yazmış ve birbirlerini tanımamış ve bilmemiş bulunmalarına rağmen, ikisi de aynı malzeme üzerinde çalışmışlar ve birbirlerini tamamlamışlardır.
Mahmüd, Türk kavimleri, onların yaşayış tarzı, Türk dili dolay ısı ile Türk edebiyatı ile uğraşmış, Yûsuf ise, daha çok, Türklerin fikir hayata ve manevî varlığı üzerinde durmuştur. Türk edebiyatına ve bilhassa halk edebiyatma çok yakından vâkıf olan bu iki müellif, ayrı ayrı maksatlar için, bu edebiyattan bol bol yararlanmışlardır.
Her ikisi de Türklerin içtimaî teşkilâtını yakından biliyor ve ona bağlı bulunuyordu. Yûsuf da, Mahmüd gibi, gençliğinden beri Türk devlet teşkilâtı içinde mühim vazifeler görmüş ve belki ölünceye kadar, aynı teşkilât içinde çalışmakta sürmüştür.
Yûsuf‘un eseri ilk bakışta devlet teşkilâtı ile ilgili görünür ise de, hakikatte şair, teşkilâtın dış kalıbından ziyade, cemiyeti teşkil eden fertler ile bunların vazife ve sorumlulukları üzerinde durmakta ve tecrübeli bir fikir adamı sıfatı ile ortaya koyduğu devrin hayat felsefesini, bir şair olarak ele almaktadır.