1. Türkçede ikilemeler, genellikle ayrı yazılmaktadır. Çünkü ikilemeleri oluşturan sözcükler, genellikle anlamlı iki ayrı sözcükten oluşmaktadır. Bu sözcükler de aralarına noktalama işareti almadan, bir kelime grubu gibi ayrı olarak yazılırlar.
Örnek: adım adım, ağır ağır, akın akın, allak bullak, aval aval (bakmak), cır cır (ötmek), çeşit çeşit, derin derin, gide gide, güzel güzel, karış karış, kös kös (dinlemek), kucak kucak, şıp şıp (damlamak), şıpır şıpır, tak tak (vurmak), takım takım, tıkır tıkır, yavaş yavaş.
2. Sözcük tekrarıyla oluşan ikilemeler gibi, zıt veya eş anlamlı sözcüklerin tekrarlanmasıyla oluşan ikilemeler de ayrı yazılır.
Örnek: bata çıka, çoluk çocuk, düşe kalka, eciş bücüş, eğri büğrü, enine boyuna, eski püskü, ev bark, konu komşu, pılı pırtı, salkım saçak, sere serpe, soy sop, süklüm püklüm, yana yakıla, yarım yamalak.
NOT: İkilemelerin arasında kesinlikle hiçbir noktalama işareti konulmamaktadır.
3. m ile yapılmış ikilemeler de ayrı yazılır:
Örnek: at mat, çocuk mocuk, dolap molap, kapı mapı, kitap mitap.
4. İsim durum ekleri ve iyelik ekiyle yapılan ikilemeler de ayrı yazılır:
Örnek: baş başa, diz dize, el ele, göz göze, iç içe, omuz omuza, yan yana; baştan başa, daldan dala, elden ele, günden güne, içten içe, yıldan yıla; başa baş, bire bir (ölçü), dişe diş, göze göz, teke tek; ardı ardına, boşu boşuna, günü gününe, peşi peşine, ucu ucuna.
5. Bazı ikilemeler birleşik yazılmaktadır. Genellikle arka arkaya gelen sözcüklerde bir ses veya anlam olayı meydana geliyorsa, ikilemeler birleşik yazılabilir.
Örnek: cırcır (böceği), cızbız, civciv, çıtçıt, dırdır, fırfır, fısfıs, hımhım, hoşbeş, şıpşıp (terlik), yüzgöz (olmak), darmadağınık, darmaduman, karmakarışık…