Ünlem
Tarih: 17 Eylül 2011 | Bölüm: Sözcük Türleri | Yorumlar: Yorum yok.
Ünlemler, herhangi bir kelimeyle gramatik bir ilgi kurmayan ve daha çok duygulan açıklayan ve yansıma seslerden de oluşabilen kelime veya kelime gruplarıdır. Ünlemler, asıl ünlemler (ah, vah vb.) yanında seslenme ünlemleri (ey, hey vb.), sorma ünlemleri (hani, niçin vb.), gösterme ünlemleri (işte. daha vb.), cevap ünlemleri (evet, yok vb.) şeklinde sınıflandırılır.
Ünlemler, insanlığın kullandığı en ilkel sözcüklerdir. Bunların da edat ve bağlaçlar gibi belli bir anlamları yoktur. Öyleyken, tek başlarına kullanıldıklarında bile cümle değeri taşırlar. Ama çoğunlukla, kendilerini açıklayan bir cümlenin başında ya da sonunda yer alarak söz konusu cümleye belli bir duygu anlamı katarlar.
Ünlem türündeki sözcüklerle, genellikle, belli durumlar karşısında gösterdiğimiz anlık tepkilerimizi dile getiririz: “Şaşırma, korkma, uyarı, sevinme, üzülme, istemeye istemeye kabul etme, bıkkınlık, rahatlama, isteklendirme, aşırı beğenme, aşırı beğenmeme, onaylama, sesleniş, ayıplama, alay, küçümseme, özlem, anımsama, acıma, yakınma” yalnızca ünlem kullanarak dile getirebileceğimiz anlamların bazılarıdır.
Ünlemleri ses ve sözcük halinde olmak üzere iki grupta inceleyebiliriz :