Tanınmış tarihçi ve fikir adamı İbrahim Kafesoğlu, Selçuklu tarihi üzerinde ihtisas yapmışsa da Türk tarihinin ve kültürünün birçok meselesi ile ilgilenmiş, değerli araştırmalar yapmış, yeni araştırıcılara rehber olmuştur. İbrahim Kafesoğlu, “Bozkır Kültürü” adlı eserinde bozkır kültürünün menşeini, sosyal yapısını, hükümranlık ve cihan hakimiyeti ülküsünü, devlet teşkilâtını dinî, iktisadî hayatı, sanatı ve edebiyatı inceliyor; sonunda da düşünce ve ahlakî hayata yer veriyor.

İbrahim Kafesoğlu, bozkır kültürünü ortaya koyan Türklerin kendilerine mahsus bir düşünce sistemi ve ahlâk anlayışı olduğunu savunuyor. İbrahim Kafesoğlu, atın ve at kültürünün Türk insasına kazandırdığı, şeyler üzerinde duruyor, ona göre, at, Türk insan ruhunu okşayan iki beşerî imkân vermiştir:

1) At üstünde insanın kendisini daha üstün hissetmesi yani bireysel üstünlük duygusu ki bu ona aynı zamanda uçsuz bucaksız bozkırlarda hürriyetinin şuurunu kazandırır.
2) Atın sürati sebebiyle kısa zamanda istenilen yere ulaşabilme arzusunun tatmini. Bu iki unsurdan “üstünlük” ve “beylik gururu” ile “geniş ufuklara hükmetme arzusu doğuyor ve gelişiyordu. Bunu gerçekleştirme aracı ise demir yani teknolojidir.

İbrahim Kafesoğlu “Beylik duygusu+insan sevgisi + gerçekçilik” şeklinde özetlediği eski Türk düşüncesinin, esaslarının, ahlâk ilkeleri haline geldiğini bildirir. İbrahim Kafesoğlu; Türklerin ahlâki bir meziyetinin “utangaç”lıkları olduğunu gösterir. Çünkü Türkler, rahat döşekte olmaktan, ihtiyarlayıp hastalanmaktan, esir ve köle olmaktan, kadınların düşman eline geçmesinden, yalan sözden, böbürlenmekten, başarılarından dolayı övünmekten ve övülmekten utanırlardı. Utanan ruhsal bir zaaf (zayıflık) değil, “insana kendisini her zaman kontrol imkânı veren psikolojik bir meknizmadır.”

Ulu Önder Atatürk’ü karalamak, bazı çevrelerce moda hâline getirildi son zamanlarda. Öyle ki  Atatürk‘ün kendini  sosyalizme yakın gördüğünü söyleyen kişiler bile çıktı. “Delinin biri kuyuya bir taş atmış, kırk akıllı onu çıkaramamış.” misali bu iddialara inanan da bir sürü kişi çıktı. Atatürk’ün milliyetçi olduğunu; fakat  Turancı olmadığını söyleyenler de, tıpkı baştakiler gibi Atatürkçü düşünceyi kendi içinde tutarsız gibi göstermeyi amaçlıyorlardır kuşkusuz.

Tüm iddialara yanıt olabilecek aşağıdaki sözler, Başbuğ Atatürk‘ün konuşmalarından ve yazdığı metinlerden alınmıştır. Bu sözler Ulu Önder‘in ne kadar Türkçü – Turancı olduğunu apaçık göstermeye yeterlidir. Bu sözleri okuduktan sonra Atatürk’ün Turancı olmadığını düşünmek, en az sosyalist olabileceğini düşünmek kadar ahmaklık gerektirir. İşte Başbuğ’un günümüze de ışık tutan Türkçü sözleri:

» “Ben her şeyden önce bir Türk milliyetçisiyim. Böyle doğdum. Böyle öleceğim. Türk birliğinin bir gün hakikat olacağına inancım vardır. Ben görmesem bile, gözlerimi dünyaya onun rüyaları içinde kapayacağım. Türk birliğine inanıyorum, onu görüyorum. Yarının tarihi, yeni fasıllarını Türk birliğiyle açacaktır. Dünya sükununu bu fasıllar içinde bulacaktır. Türk’ün varlığı bu köhne aleme yeni ufuklar açacak, güneş ne demek, ufuk ne demek, o zaman görülecek.”

» “Vatana yüksek seciyeli ve metin ruhlu gençler yetişmesini temenni eylediğim İstanbul Türk İzci Ocağı’nın, Başbuğ’luk teklifini büyük bir hissi iftiharla kabul ediyorum. Genç arkadaşlarıma teşekkür ve selamımın tebliğini rica ederim.”

» “Tanrı nasip eder, ömrüm vefa ederse; Musul, Kerkük ve Adaları geri alacağım. Selanik de dahil Batı Trakya’yı Türkiye hudutları içine katacağım!

» “Etimin ve kemiğimin babası Ali Rıza Efendi ise, fikrimin babası Ziya Gökalp’tir.”

» “İstanbul’da çıkan bir gazeteyi Kaşgar’da ki Türk de anlayacaktır.”

Adını çoğu kişinin belki de ilk defa duyduğu bu büyük düşünür,  Türk edebiyatına yakın  geçmişte düz yazı (nesir) ve nazım (şiir) türünde nitelikli  eserler kazandıran şair ve  Türk milliyetçiliğine büyük hizmetleri bulunmuş değerli bir şahsiyet olan Refet Körüklü, dün tedavi gördüğü hastanede vefat etmiştir. Türklüğün bu acı kaybı, hepimizi derinden üzmüştür. Bu anlamda damarlarındaki asil kanın değerini bilen tüm  Türkler‘in başı sağ olsun, Refet Körüklü büyüğümüzün ruhu şad, mekanı Türk uçmağı olsun.

Onu tanımayanlar için şöyle kısaca bahsedelim. 1922 yılında Mersin’in Tarsus ilçesinde doğmuştur. Tarsus’un çoğunluğu gibi, Refet Körüklü de Yörük kökenli bir Türk ailesine mensuptur. Doğduğu tarih, Türkiye’nin ve Türklüğün ciddi sınavlardan geçtiği bir döneme denk gelmektedir. Refet Körüklü, böyle bir ortam içerisinde büyüdüğü için milli – manevi duyguları güçlüdür. 1947 yılında Ankara’da maliye mektebini bitirmiştir. Bu nedenle şair Refet Körüklü’nün asıl uzmanlık alanı, maliyedir.

Askerlik görevini İstanbul’da yedek subay olarak yaptıktan sonra, İstanbul ve Bursa defterdarlıklarında görev alan Körüklü, 1973 yılında Maliye Bakanlığı’ndan şube müdürü olarak emekli olmuştur. Refet Körüklü’nün Ankara’da maliye mektebinde okuduğu yıllarda, daha sonradan yakın dostluk kuracağı Nihal ATSIZ ve yanındaki Türkçüler, “Irkçılık – Turancılık Davası” Turancılık nedeniyle çetin bir mahkemeden geçmekte, büyük bir Türkçü direniş göstermektedirler. Refet Körüklü‘nün bu yıllarda tanışlık kurduğu Atsız ve çevresindeki Türkçü kişilerin Körüklü üzerindeki etkisi çok büyüktür.