Fuzuli’nin Türkçe, Farsça ve Arapça Divanı
Tarih: 7 Ocak 2012 | Bölüm: Fuzuli | Yorumlar: 2 Yorum var.
Türkçe Dîvân’ı Fuzûlî’nin sanat kudretini gösteren en tanınmış eseridir. Fuzûlî’nin poetikası için önemli bir kaynak değeri taşıyan mensur bir dîbâce ile başlayan divan, kasideler, gazeller, musammatlar, kıt’alar ve rubaîlerden oluşmaktadır. Yurt içi ve yurt dışı kütüphanelerinde birçok yazma nüshası bulunan, eski harflerle birçok baskısı yapılan Fuzûlî Dîvânı, Abdülbaki Gölpınarlı (Fuzûlî Dîvânı, İstanbul 1948, 1961), Ali Nihad Tarlan (Fuzûlî Dîvânı, İstanbul 1950) ve Kenan Akyüz, Şedit Yüksel, Müjgan Cunbur, Süheyl Beken (FuzûlîDîvânı,Ankara 1958. 1990) tarafından yayımlanmıştır. Ali Nihad Tarlan, gazellerin şerhini yapmış (Fuzûlî Divanı Şerhi, Ankara 1998), Nahid Aybet ise Fuzûlî Dîvânı’nda yer alan maddî kültür üzerine tahlilî bir çalışma yapmıştır (Fuzûlî Dîvânı ‘ında Maddî Kültür, Ankara 1989).
Necmettin Hacıerhinoğlu (Fuzûlî, İstanbul 1984), Müslim Ergül (Fuzûlî Hayatı, Sanatı ve Eserleri, İstanbul 1984), Hasibe Mazıoğlu (Fuzûlî ve Türkçe Divanı’ndanSeçmeler, Ankara 1986) ve Halûk İpekten (FuzûlîHayatı, Sanatı, Eserleri,Ankara 2000) tarafından Türkçe Divanı’ndan seçilen şiirler neşredilmiştir. Ayrıca Hasibe Mazıoğlu Fuzûlî’nin Türkçe şiirleri ile Hâfız’ın şiirlerinin mukayesesini yapmıştır (Fuzûlî-Hafız, Ankara 1956). Muhammed Nur Doğan ise, Farsça ve Türkçe divanların dibaceleri ile hem divanlarda hem de Leylâ ve Mecnûn‘da şiir dili ile ortaya koyduğu yaklaşımlardan hareketle Fuzûlî’nin poetikasmı ortaya koyan bir çalışma yayımlamıştır (Fuzûlî’nin Poetikası, İstanbul 1997).