Hayatımızın artık iyiden iyiye içinde olan teknolojik ürünler, gün geçmiyor ki daha üstün yeteneklerle yeniden ortaya çıkmasın. Çoğumuzun hayallerini aşan teknolojik gelişmeler, günlük yaşamımızı büsbütün kolaylaştırıyor. Yeni çıkan teknolojik aletlerin tamamını kullansak, o kadar kaygısız ve rahat bir yaşam biçimine kavuşuyoruz ki sormayın. Sorunlar da tam bu anda aşırı edilgen olmamızla başlıyor aslında…
Tarihi çağların birbirini belli zaman aralıkları ile takip ettiklerini görürüz. Demir Çağı, Tunç Çağı vs. hep belli bir düzen içerisinde ilerlemiştir eski tarihlerde. Fakat teknolojik gelişmeler, özellikle son 100 yıl içinde o kadar hızlı gelişiyor ki, hızına yetişene aşk olsun! Jetgiller adlı çizgi filmde izlediğimiz birçok şey, artık günlük yaşamın içinde yerini almaya başladı. Hayallerimize sığdıramadığımız robot teknolojileri, bir yaşam biçimi hâline geldi. En yaşlılarımız bile işin kolayına kaçarak makine teknolojilerini dibine kadar kullanma eğilimindeler şimdi.
Şimdi aklınıza “İyi de kardeşim, teknoloji bilim ile gelişir. Bilim de gelişmişliğin göstergesi olduğuna göre, insanlar neden aptallaşsın ya hu?” diye bir soru gelebilir. Ben hemen bu gelişmelerin insanları nasıl aptallaştırdığını anlatayım:
Devlet dairelerindeki resmi işlemlerimizde, binlerce km uzaklarla iletişim ağları kurmamızda, insanların sosyal yaşamlarını daha kolay takip edebilmemizde, bankacılık işlemlerimizi evimizden halledebilmemizde, oturduğumuz yerden ciddi alışverişler yapabilmemizde, bilgi ve belgelerin araştırılması ve paylaşılması konularında, yurttan ve dünyadan çok çeşitli haberleri anında alabilmemizde veya yazılı, basılı ve çok yönlü medyayı takip etmemizde teknolojik gelişmelerin hakkı yadsınamaz. Birikerek ilerleyen bilim ve teknolojinin bugünkü düzeye ulaşabilecek temellerini atan insanlara bu anlamda minnettarız.
İnsanların işlerini kolaylaştırıp, bizlere daha refah bir yaşam standardı sunan teknoloji ürünleri ne yazık ki albenisi ile bizleri kendine bağımlı hâle getiriyor. Bin bir türde uygulama ve işleviyle akıllı telefonlar, tablet bilgisayarlar, netbuklar, dizüstü bilgisayarlar… sosyal ortamlarda bile insanların soyutlanmasına neden oluyor. İnsanlar ev ziyaretlerini yalnızca televizyon izleyerek geçiriyorlar. Bir masada oturan iki arkadaş, ayrı ayrı telefonlarındaki uygulamalar arasında gezinip dururken; kalabalıklar arasında bir yığın yalnız insan oluşuyor.
Asosyalliğin dibine vuran insanlar, keşke yalnızca bununla kalsalar. Hanımların evde kullandıkları araç-gereçler gerçekten korkutucu düzeyde “hazırcı” mantığa bürünmüş durumda. Yumurtayı kırmak için bile aparatların üretiliyor, insanlar sabretmekten aciz oldukları için yiyeceklerini mikrodalgada ısıtarak vücutlarına radyasyon yüklüyorlar, üç kere beşi çarpmaktan imtina eden insanlar bunu dahi hesap makinesinde yapmaya çalışıyorlar.
Özetle, insanlar işlerini kolaylaştıran makinelere o kadar çok bağlandılar ki en basit gündelik işlerini bile makinalara yaptırmak için kendilerini paralıyorlar ve ne yazık ki daha çok yoruluyor, stres yükleniyorlar. Düşünme edimini sıfırlayan, hazıra konmaya alıştıran bu düzen ne yazık ki aptal insanlar üretiyor. Köy bakkalları iki bilinmeyenli denklemleri aklından çözüyorken, şimdilerde süpermarketlerdeki kasiyerler dört temel işlemi hesap makinesinden yapıyor. Eskiden elektrik kesildiğinde oyunlar oynanırken, şimdilerde insanlar köşelerine çekilip, ölü numarası yapıyorlar ve elektiriklerin gelmesini sabırsızlıkla bekliyorlar.
İnsanlık üzerindeki bu tehlike, nice hastalıkların ortaya çıkmasına neden oldu ve olacaktır. Üzücü bir gerçek var ki, insanlar kendi düşmanını kendisi yaratıyor. Hayatımızı kolaylaştırdığını düşündüğümüz bir çok şey, aslında bizi tembelleştiriyor, uyuşturuyor ve biyolojik / ruhsal hastalıklara salıp, insanları aptallaştırıyor.
İnsanların teknolojiye esir olmadıkları bir dünya umuduyla…
Orkun KUTLU
