Genellikle halk edebiyatında, aşıklık geleneği içinde kullanılan bir edebî sanattır. İçinde ‘b,p,f,m,v‘ gibi dudak ünsüzleri bulunmayan sözcüklerle yazılan şiire “lebdeğmez” denir.
Farsçada “leb“, “dudak” demektir. Bu sanata “lebdeğmez” denilmesinin nedeni, içinde dudak ünsüzleri olan “b, p, f, m, v” ünsüzleri bulunmayan şiirlerin yazılmasıdır. Halk şairleri, yani ozanlar bu şiirleri doğaçlama olarak / daha önceden hazırlıkları bulunmadan söyleme yarışması yaparlar. Yaparken iki dudağının arasına iğne koyarlar. Dudak ünsüzlerinden birini söyledikleri zaman, bu iğne dudağına batacaktır.
ÖRN: Her şey ne sıcaktı, her şey ne iyi
Hatta o karanlık, aysız geceler
Ahmet Kutsi Tecer
“Çekil izzetle, uzlet kûşesinde,
Aziz ol, derd-i şöhretden cüdâ ol.”
Ahmed Remzi Akyürek
Yukarıdaki beyitte, sesli harflerden sonra dudakların birbirine dağmesiyle çıkabilecek olan b, f, p, m, v harleri kullanılmayarak lebdeğmez sanatı yapılmıştır.